At

Menfaatçi insan, takiyyeci olmak zorundadır; çünkü menfaat kaynağı sabit kalmaz.

Menfaatçinin derdi ağaç değildir. Bir dalın meyvesi tükenince diğer dala geçer.

Onun için, müşteri kim olursa olsun, her zaman haklıdır.

Müşteri her zaman haklı olduğu için, menfaatçi de o müşteriye göre hak vermekle görevlidir.

Atatürkçü, demokrat, islamcı, laik, faşist, liboş, lümpen ve hatta Türkçü bile görünebilir.

Menfaatçi, tüccar kişiliği gereği, kendisine yönelecek her türlü eleştiriyi, o anda girdiği don hangisiyse, bürünmüş bulunduğu poz her neyse, ona yönelmiş olarak gösterir.

Menfaatçiye yöneltilen eleştiri, Atatürk'e, Türklüğe, halka, dine, devlete yöneltilmiştir; o bunların müdafii, ona saldıran da bunların düşmanıdır. Yaygaranın, propagandanın, gürültünün temel felsefesi budur.

Siz menfaatçinin kişiliksizliğiyle mücadele ederken, karşınıza her zaman onun sömürdüğü ilke, kitle, fikir, menfaat kapısının çıkma sebebi budur.

Özetle; bir dava, fikir, ülkü, prensip; menfaatçinin gözünde, ölene kadar binilecek attan ibarettir.

20 Ağustos 2016